menu
 winkelmandje 

Inkanyezi Waldorf School, Johannesburg, Zuid-Afrika 

Zuidelijk Afrika

Deze twee scholen hebben een nauwe samenwerking met elkaar. Lesedi is voort gekomen uit Inkanyezi.

Het bestuur is gedeeltelijk hetzelfde en het administratie kantoor is ook met elkaar verbonden.

De onderstaande brief is een gedeeltlijk verslag van de laatste bestuurs bijeenkomst in December 2021:

Hoewel gezegd kan worden dat oude, gevestigde scholen in staat moeten zijn om voor zichzelf te zorgen, zou ik zeggen dat men ook naar de specifieke omstandigheden moet kijken, om nog maar te zwijgen van de huidige pandemie die iedereen over de hele wereld treft.

Tijdens onze recente vergadering van curatoren sprak Wiebke Holtz uit hoe ongelooflijk en geweldig het is dat deze arme scholen na zoveel jaren nog steeds in leven zijn en de ene aanval na de andere doorstonden. In de township waar Inkanyezi is, riskeren leerlingen en leraren letterlijk elke dag hun leven om naar school te gaan. U hebt misschien gehoord van de rellen en plunderingen in Alexandra eerder dit jaar, toen het erg onzeker was in het gebied.

Lesedi's laatste grote uitdaging was stroomuitval. Ze zijn afhankelijk van ondergronds water, dat alleen kan worden opgepompt als er elektriciteit is. Onze staatselektriciteitsleverancier Eskom is er slecht aan toe en zeer onbetrouwbaar, waardoor de school en het internaat soms dagenlang zonder elektriciteit zitten, wat een ernstig probleem en gezondheidsrisico vormt. De school ligt op 60 km van de dichtstbijzijnde stad en daarom kopen ze elk kwartaal voedsel voor het pension in bulk, dus de koelkasten en diepvriezers moeten ten allen tijde draaiende blijven. We hopen op zijn minst een deel van de stroomvoorziening te kunnen halen uit zonne-energie.

Maar één ding dat beide scholen de afgelopen twee jaar hebben ervaren, is een daling van het aantal leerlingen, direct als gevolg van de Covid-19-pandemie. Veel ouders zijn werkloos geworden of krijgen nu een lager inkomen, waardoor het schoolgeld onbetaalbaar is. Sommige kinderen hebben ook een ouder of verzorger verloren en hebben onze scholen verlaten voor openbare scholen. Het effect daarvan is dus niet alleen minder inkomsten uit schoolgeld, maar ook uit een lagere overheidssubsidie, omdat die ook gebaseerd is op het aantal leerlingen in de school. Beide scholen hebben om deze reden een begrotings te kort voor 2022.

We hebben enkele kinderen, die de school zouden hebben moeten verlaten als ze niet waren ondersteund. De vriendelijke donaties die u naar beide scholen hebt gestuurd (samen met die van andere donateurs) zijn toegewezen aan de schoolbijdragen van deze leerlingen, waarvoor de ouders enormedankbaarheid hebben geuit. Mede hierdoor blijven de scholen draaiende.

Van Inkanyezi's kant is ons "Fees Support Fund" helemaal gebruikt. Veel ouders hebben zich ertoe verplicht om hun openstaande kosten te betalen tegen de tijd dat de school in januari heropent, maar sommigen zullen dit helaas niet kunnen doen, en elke donatie die u stuurt, kan ten minste één kind in staat stellen om in Inkanyezi te blijven.

Bij Lesedi heeft Sylvester contact opgenomen met de ouders die vanwege financiële problemen zouden vertrekken en we hebben hen sponsoring aangeboden voor de helft van de kosten voor 2022. De ouders zijn erg dankbaar en hebben toegezegd de andere helft te betalen. Het "Scholar Support Fund" van reeds ontvangen donaties (van uzelf en anderen) heeft echter R 5000 nodig om dit te kunnen doen, dus elke donatie die u kunt sturen, zal zoveel helpen!

Het is altijd triest voor ons om te zien dat kinderen onze vrijescholen verlaten en naar openbare scholen gaan, dus als we worstelende ouders zouden kunnen helpen die ook echt een vrijeschoolopleiding voor hun kinderen wensen, zou het zo geweldig zijn. Zonder jullie steun zou dit onmogelijk zijn, dus ik hoop snel iets te horen! Alle kleine beetjes helpen en brengen vreugde!

Met hartelijke groet

Lani en Kiki

Administratie Inkanyezi en Lesedi


De Inkanyezischool (Inkanyezi- Zulu woord voor ster) bevindt zich in het township Alexandra in Johannesburg. Alexandra is één van de oudste en armste squatter camps in Johannesburg, Het is een plaats waar armoede, drugs, AIDS, geweld en criminaliteit enorm zijn. Duizenden shacks dicht tegen elkaar, bijna een half miljoen mensen “leven” op een oppervlakte van een paar vierkante kilometer.

De school startte in 1987 in een kerk die tot de Mahon Mission Church behoorde. Met de hulp van Claartje Wijnbergh en Truus Geraerts, die een aantal cursussen verzorgden, startten 4 kleuterleidsters een school met 12 kinderen. In die tijd was er geen elektriciteit en de deuren stonden open en veel voorbijgangers stopten en keken naar de activiteiten in deze kleurrijke kerk met een levendige en vrolijke groep van kinderen. De mensen konden niet geloven dat dit een school was. Binnen een jaar waren er vier klasjes. Nu wilden de ouders ook een primary school.

Ieder jaar kwam er een nieuwe klas bij en met de hulp van fondsen uit Europa kon er een primaryschool en het Baobab Teacher Training College gebouwd worden. De eerste zeven jaren (1987-1994) was een tijd van constante groei en enthousiasme ondanks al het geweld en onrust in de townships.

De volgende zeven jaren was een tijd van groei, zowel fysiek als emotioneel en men had te leren omgaan met de problemen die zich zoal op een school voordoen. De meeste leerkrachten waren opgeleid op het Baobab College en vonden hun weg in de scholen. Met de hulp vanuit Europa was het mogelijk om de kinderen euritmie, toneel, handarbeid en sport te geven. Later moesten de meeste van deze activiteiten gestopt worden vanwege financiële problemen of door gebrek aan geschikte mensen.

In de laatste zeven jaar is er veel gebeurd. De school is door menig pijnlijke gebeurtenis gegaan. Het Baobab College moest sluiten, de school verloor een aantal leerkrachten vanwege een betere betaling op een privé – of staatsschool. Financieel stond het regelmatig aan de rand van de afgrond en werd men met sluiting bedreigd.

Ze zijn door de zware tijd met veel interne problemen gekomen en hebben binnen het college hard gewerkt, de school heeft nu een stevig fundament. Zaterdag 6 september 2008 was een feestelijk moment voor de Vrijeschool beweging in Zuid-Afrika. De Inkanyezischool in Alexandra vierde haar 21 jarig bestaan met een groots feest.

Nu na 21 jaar is de Inkanyezischool uitgegroeid tot de grootse zwarte Waldorfschool in Zuid-Afrika met 360 kinderen en een college van 18 leerkrachten. De school heeft bijna een dubbele stroom en is totaal vol. Een klas met 40 of meer is geen uitzondering. De school is trots dat ze gedurende deze 21 jaar nog nooit een kind vanwege het niet betalen van schoolgeld of een zeer zwakke begaafdheid geweigerd heeft. Zij hebben de armste kinderen een kans gegeven uit te groeien tot evenwichtige volwassenen met betere mogelijkheden voor de toekomst.

Wat zijn de plannen voor de toekomst ? Met de hulp van 'Die Freunde de Erziehungkunst' is er in oktober 2008 een groot huis aangekocht in de omgeving van Alexandra waar een drietal leerkrachten met hun gezin kunnen wonen. Verder zijn er een aantal ruimtes voor teachertraining en voor counseling en therapie voor volwassenen en kinderen van school. Er zijn veel beschadigde kinderen die lijden aan ziektes, AIDS, verkracht of mishandeld zijn.

De school is op zoek naar de mogelijkheid om nog twee klassen aan de 7de klas toe te voegen voor jongens en meisjes die een meer praktische opleiding nodig hebben. Ook is er een dringende behoefte aan het bouwen van een hal voor de wekelijkse assembly en de Kinderhandeling.

Ondanks de grote hoeveelheid kinderen is de subsidie niet voldoende om de salarissen te kunnen betalen. Door de grote armoede wordt slecht 60 % van de schoolgelden betaald. Voor alle extra dingen is de school aangewezen op hulp van fondsen of giften van particulieren

Dick de Rooij

Inkanyezi en de corona crisis zomer 2020

Een update

Inkanyezi staat midden in de grootste sloppenwijk van Johannesburg Alexandra. Vrijwel alle kinderen komen er vandaan die hier naar school gaan. Voor deze kinderen is school alles. Ze spelen er, wat in een sloppenwijk niet kan, het is er niet veilig. Ze krijgen eten, een school uniform is vaak de enige kleding die ze hebben. Kortom, school is een veilige plek met licht, ruimte en lucht, die soms niet stinkt.

Door de Lock down verloren veel ouders hun baan als dagloners en dat had grote impact. De ouderbijdrage wordt vrijwel niet betaald waardoor de school gevaarlijk dicht bij een afgrond staat. De leraren krijgen geen, of bijna geen salaris en moeten soms zelf etenspakketten krijgen. De hongersnood is groot. Op iedere dode corona patiënt in Zuid Afrika zijn er 29 mensen die omkomen door honger!

Nu de meeste bedrijven weer open mogen, wordt er hard gewerkt aan het terug krijgen van de kinderen op school en de schoolbijdrage van de ouders.

Het naar school gaan kan weer, al gaat dat met wisselende klassen bv maandag, woensdag, donderdag en de anderen dinsdag en vrijdag. Sommige ouders durven hun kind niet te sturen uit angst besmet te raken. De leerlingen zijn ver achterop geraakt, omdat er geen internet is, ouders hebben geen whats-app, of er is maar 1 telefoon die meegaat met een ouder, als die werk vindt. De leraren hebben op die manier via de telefoon geprobeerd les te geven, maar kinderen hebben thuis geen materiaal als papier, of potlood, wat het erg ingewikkeld maakt. Via school werd er ook voedsel uitgedeeld. De schoolmaaltijd is vaak de enige maaltijd per dag.

Het beetje extra geld dat via IHF gezonden kon worden moest gebruikt worden voor de extra kosten die deze crisis meebrengt. Mondkapjes, desinfectie materiaal e.d!

Het departement probeert zoveel mogelijk niet te betalen aan scholen die anders zijn, zoals een Vrije School. De corruptie is enorm en ouders wantrouwen al snel als er iets betaald moet worden waarvoor zij de reden niet kennen of weten.

Ook komen er dagelijks zoveel vluchtelingen bij uit andere landen zoals Zimbabwe, die hun hutten steeds dichter op en bij het school terrein zetten.

De schoolleiding hoopt echt dat de trouwe leraren, die soms al meer dan 30 jaar les geven hier op school hun salaris kunnen houden.

Irene Storm