Heilpedagogische therapiecentrum NGO Mayri, Jerevan, Armenië 

Zuid-West Azië en Kaukasus

De vrije Aregnazan(=zon)school van Armenie staat in de hoofdstad Jerevan bestaat in 2018 28 jaar. Hier is een heilpedagogosche klas aan verbonden. Kinderen die speciale zorg nodig hebben zitten tijdens het periode-onderwijs bij hun leeftijdsgenoten in de klas en na de pauze wordt er individueel met hen gewerkt in het appartement dat hiervoor is gehuurd, dicht bij school. In iedere klas zijn 1 a 2 kinderen opgenomen die bijzondere zorg nodig hebben. Dit is al 23 jaar het geval.

Veel heilpedagogische kinderen zijn inmiddels volwassen geworden en met 18 jaar zaten ze weer thuis. Ook was het aanbod van heilpedagogische kinderen groot die niet in de klas en heilpedagogische groep mee konden doen. Daarom is Stichting Mayri in het leven geroepen. Mayri heeft relatie met het woord Moeder. Het is ook de naam voor de cederboom, de belangrijkste boom in deze regio, waar men o.a. huizen van bouwt.

Het doel van deze stichting is 2-ledig: het ondersteunen van de individuele ontwikkeling van het kind of de volwassene die bijzondere zorg nodig heeft en het bevorderen van sociale integratie. In de stad is een geschikt gebouw aangekocht in het centrum, gefinancierd door vrienden en belanghebbenden. Met Nederlandse ondersteuning is het gebouw prachtig gerenoveerd, mede dankzij veel vrijwillige inzet.

Het streven is dat verkoopbare producten worden gemaakt. Hier zijn goed ingerichte werkplaatsen voor nodig. De inrichting van deze werkplaatsen is voor een belangrijk deel gefinancieerd door Erziehungskunst uit Duitsland.

Er is een werkplaats voor kaarsen, textiel, keramiek, hout en een bakkerij. Naast het gebouw is een garage aangekocht, die geschikt wordt gemaakt als bakkerij. Dan kunnen mensen uit de omgeving hier gezond brood kopen; een gat in de markt, omdat er vooral wit meel gebruikt wordt voor het traditionele brood. Aan dezelfde kant van het gebouw is een overdekte plaats gemaakt waar buiten gewerkt kan worden gewerkt met geschikt weer, maar het kan tevens ingericht worden als thee- en koffieschenkerij.

Er wordt ook schildertherapie, muziektherapie en onderwijs gegeven.

De initiator Zara Manoukyan verzorgt op de zaterdag mbv een leerkracht het verplichte seminar heilpedagogie voor de medewerkers. De leerkrachten van school zijn hier ook welkom.

Mayri verlicht de taak van de school door kinderen op te vangen die niet mee kunnen doen in de (heilpedagogische) klas. Maar het geeft ook carrieremogelijkheden: zo kwam David 2 jaar geleden; 33 jaar lang was vooral zijn denken aangesproken. Na 2 jaar werken op de textielwerkplaats is hij aangenomen op de boekbinderij: hij kan nu vakkundig naaien.

De financiën

De ouders van de Mayri-kinderen en - volwassenen moeten zelf het verblijf van hun kind financieren. De helft van de ouders kan dit niet betalen, ondanks de 30 euro per maand die ze voor hun kind van de staat krijgen. Alleen het vervoer kan al een te groot bezwaar zijn. Zara legt iedere maand toe op de betaling van de werkplaatsbegeleiders en therapeuten, ondanks een maandelijkse gift uit Amerika.

Dit kan dankzij haar goed lopende juridische firma, waar ze 2 mensen in dienst heeft. Er is een samenwerkingsproject gestart met het staats-tehuis voor weeskinderen en volwassenen die speciale zorg nodig hebben. Twee dagen per week komt een groep van 8 personen met een beperking, waaronder 1 kind van 11 jaar, met een begeleider in de werkplaatsen werken. Het kind krijgt therapie. De toekomst gaat leren hoe deze samenwerking verder uitgevormd kan worden. Naast deze (tijdelijke?) groep komen er 10 volwassenen en 4 kinderen. 7 ouders betalen een symbolisch bedrag. Er is plaats voor 22 zorgvragers.

Dan zijn er 3 medewerkers die moeilijk plaatsbaar zijn op de arbeidsmarkt: 2 werken op de houtwerkplaats, de derde in de keuken.

Wat heel erg nodig is, is een lift; nu worden met 2 mensen de rolstoelers en gebrekkige lopers de 2 trappen op geholpen.

Een extra ondersteuning is zeer welkom in een land waarin de zorg voor mensen met een bijzondere zorgvraag nog niet onderdeel is van de cultuur.