Begin jaren zeventig begon de antroposofie de interesse van mensen in de regio Windhoek te wekken. Tegelijkertijd ontstonden er eerste impulsen om een ​​Waldorfschool op te richten. Dankzij de vastberadenheid van mensen die Waldorfonderwijs voor hun kinderen wilden, werd in 1976 de eerste Waldorfkleuterschool geopend. Door personeelstekorten was de sluiting echter na ongeveer 11 jaar onvermijdelijk. Vier jaar later werd de "Kindergarten of the Christian Community" geopend.

Het jaar 2000 was een succesvol jaar voor de Namibische Waldorfgemeenschap, omdat de langverwachte oprichting van een school werkelijkheid werd: er werd een plek in het centrum van Windhoek gevonden en 40 kinderen voor de eerste twee dubbele klassen. De stichtende leerkrachten waren mevrouw Birgit Peter uit Flensburg en de heer Peter Benkhofer uit Hamburg. De school groeide snel, zodat al snel een locatiewijziging noodzakelijk was.

Aan de oostelijke rand van de stad stelde Hugo Gramm een ​​kleine boerderij ter beschikking, prachtig ingebed in de natuur. De droge rivierbedding "Michaelis", met zijn zand en gekleurde stenen, nodigt uit tot ontdekken en spelen. De originele gebouwen, zoals de boerderij en de stallen, zijn herbouwd en er zijn nieuwe gebouwen bijgekomen. Ondertussen lijkt alles op een klein dynamisch dorp, met een studentenhuis, kleuterschool, huizen voor verzorgers, vrijwilligers en leraren, met sportvelden, speelplekken en schaduwplekken met bomen, met een eendenvijver en kippenren. Op het schoolterrein groeien meer dan 100 bomen.

Terwijl de kinderen van Duitse afkomst van de stichtende ouders in de eerste paar jaar voornamelijk naar school gingen, begonnen steeds meer kinderen van de verschillende etnische groepen van Namibië zich aan te sluiten. De Waldorf School Windhoek is een Namibische privéschool die leerlingen van alle sociaaleconomische achtergronden bedient. Namibië is een van de meest ongelijke landen ter wereld, zowel sociaal als economisch.

Toen minister van Onderwijs Abraham Iyambo ons in 2012 bezocht, was hij erg onder de indruk van de manier waarop onze leerlingen onderwijs ervaren. Hij toonde een buitengewone toewijding aan de leerlingen en zag dit type school als voorbeeldig.

Grote, vaak klassenoverschrijdende projecten zijn altijd hoogtepunten geweest in de geschiedenis van de school. Een daarvan was "Hit the beat", dat jaarlijks werd gehouden met de klassen 10 tot en met 12. De leerlingen zingen graag, solo en in koren, dansen, drummen en andere ritmische optredens presenteren. Podiumoptredens in Namibië wisselen af ​​met tournees in Duitsland - spannende onderwerpen zoals hiv-preventie, culturele diversiteit, respect voor onze aarde spelen inhoudelijk een rol en worden artistiek uitgevoerd.

Een ander project is de Parzival Main Lesson in klas 11. De natuur van Namibië biedt uitstekende mogelijkheden om Parcival's paden tot een diepe innerlijke en uiterlijke ervaring te brengen. De middelbare scholieren streven gretig naar klassenoverschrijdende projecten zoals Mozarts opera "Die Zauberflöte" of de musical "Peronnik". Een blacklighttheater verrijkt met koor, drummen en schaduwtheater staat op het podium in de negende klas.

Terugkerende, sterk verankerde activiteiten moedigen de leerlingen aan om verder te groeien dan het gewone en hun individuele potentieel te vergroten. Deze projecten hebben een versterkend effect op de kinderen en jongeren.

Tegenwoordig is de school met een rijke geschiedenis de volwassenheid ingegaan. De eisen van de tijd (economische crisis, coronapandemie) zijn enorm en roepen ons op om de toekomst vorm te geven met nieuwe ideeën en verbeeldingskracht.